Argumentów, które przemawiają za małymi przekąskami jest naprawdę sporo. Tak, jak wskazaliśmy we wstępie do niniejszego artykułu – ich przygotowanie nie jest czasochłonne, poza tym warto dodać, że świetnie się one prezentują, pozwalają na skomponowanie bardziej różnorodnego menu, a dodatkowo, po prostu, można zjeść je szybko, niemal w biegu. Nic więc dziwnego, że miniaturowe dania, określane mianem „finger food” (lub „finger foods”), zyskują coraz większe grono entuzjastów. Warto zatem przyjrzeć im się bliżej – zwłaszcza, że ich definicja wcale nie jest taka oczywista.

1. Czym są przekąski w stylu finger food?

Określenie „finger food” obejmuje, ujmując rzecz w skrócie, do niewielkich rozmiarów dania, które można spożywać przy pomocy rąk. Tak skonstruowana definicja jest jednak problematyczna, ponieważ odnosi się także do jedzenia w stylu „fast food” oraz „street food” - bardzo rzadko zaliczanych do przekąsek, o których tu mowa. Na potrzeby niniejszego tekstu skorzystamy więc z definicji, która przyjęła się w Polsce, bowiem jest ona najbardziej precyzyjna - „finger food” to nic innego, jak potrawy „na jeden kęs” (lub też na dwa). Chodzi o to, aby można było jeść je szybko, „przy okazji”, nie brudząc przy tym ubrania i nie poświęcając tej czynności zbyt wiele czasu. Ma być smacznie, prosto i bezproblemowo.

2. Kiedy finger food zaczęło zyskiwać na popularności?

Odpowiedź na powyższe pytanie jest już znacznie łatwiejsza – hasło „finger food” pojawiło się w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku, większą popularność zdobywając w ich drugiej połowie. Wtedy to potrawy tego typu zaczęły być opisywane w książkach kulinarnych, a sztuce ich przygotowania poświęcano coraz więcej uwagi. W latach dziewięćdziesiątych publikowane były już książki, które odnosiły się wyłącznie do tych właśnie smakołyków – zawarte w nich były zaś nie tylko przepisy, ale też szczegółowe informacje na temat kultury ich spożywania.

3. Kiedy warto zdecydować się na finger food?

No właśnie, skoro mowa o kulturze jedzenia „finger food”, warto zastanowić się, kiedy takie właśnie patenty są dobrym rozwiązaniem. Błędem jest twierdzenie, że są to przekąski, spożywane w trakcie przemieszczania się z jednego punktu do drugiego – wtedy bowiem mowa o daniach typu „street food” i „fast food”, o czym pisaliśmy we wcześniejszym akapicie. Raczej są to smakołyki, które pojawić się mogą na konferencjach, spotkaniach biznesowych, rodzinnych przyjęciach, a nawet weselach, jako dodatek do głównych potraw. Powinny one być serwowane wtedy, kiedy jedzeniu towarzyszy rozmowa, nawiązywanie kontaktów lub też omawianie ważnych spraw. Wówczas goście będą nasyceni, choć ich uwaga nie będzie skupiona wyłącznie na spożywaniu posiłku.

I na koniec: co można zaliczyć do grupy „finger food”? Na pewno miniaturowe kanapki, chipsy z tortilli, sakiewki z ciasta francuskiego (z pysznym nadzieniem), tartinki, roladki z cukinii lub też krakersy z pastą warzywną. Co więcej, tego typu przystawki świetnie sprawdzą się na przykład podczas sylwestrowej imprezy!